13 maart 2012 | meegemaakt, schoonschrift |
Vorig jaar mei moest ik een beslissing maken. Na 2 jaar voorzitter zijn van het orkest moest ik beslissen of ik nog wel wilde meespelen, zo elke dinsdag. Vrienden stonden aan mijn mouw te trekken van ja, heel mijn hoofd schreeuwde van nee. Ik had namelijk iets bedacht voor die dinsdag, dat veel aangenamer leek dan het orkest. Als hij van huis zou zijn, zou ik elke week een avond voor mezelf hebben. Per chance is op dinsdag ook al de was van het weekend droog, dus zou die avond een ideale combinatie van nuttig en aangenaam worden. Dat wel op 1 voorwaarde: alleen thuis zijn.
In dat laatste loopt het soms mis en zo ook vandaag, althans dat dacht ik toen ik thuis arriveerde en hem onder een dekentje in de zetel aantrof. Ik word daar instant kregelig van (ocharme hij), omdat mijn grootste kleine kant is dat ik niet goed tegen verandering van plan kan. Eens ik iets in mijn hoofd heb, is het moeilijk dat te veranderen.
Swat, uiteindelijk ging hij toch, want echt ziek is hij niet en het orkest treedt volgende week op (met Buscemi). Daardoor had ik toch mijn vrije avond. Hoezee
Bij gebrek aan wijvenseries (Grey’s Anatomy, Private Practice of Gossip Girl) keek ik Closer, bij nader inzien toch geen wijvenfilm, maar oh zo goed. Het guilty pleasure dat er steeds bij hoort is een drankje. Soms al eens een glas rode wijn, vandaag een glas Rochefort °10 ter waarde van 9 Weight Watchers punten.
Schol!
12 maart 2012 | meegemaakt, projectje, schoonschrift |
Maar ik ben helemaal geen beautiqueen!
Al kan ik al wel eens geld uitgeven aan ‘basis’make-up die dan ligt uit te harden of uit te lopen in mijn mooie make-upbag van Oilily, omdat ik er zo weinig gebruik van maak. Dat maakt ook dat ik er al jaren hetzelfde uitzie wanneer ik opgemaakt ben, nl. opgemaakt. En zo voelt dat vaak ook. Té aanwezig. Zeker als ik er ‘s morgens aan zou beginnen. Ik blijk beter te zijn in avond make-up dan in doordedaagse make-up.
’s Morgens bak ik er dus niks van. Beetje wassen, dagcrème (niet eens met een kleurtje), aankleden en that’s it. Ik hoef niet eens mijn haren te kammen, want die vallen meestal toch gewoon richting aardbol.
Het enige semi-kleurrijke aan mijn gezicht van ‘s morgens vroeg al, is mijn bril. Ik vind, als je dan toch een bril draagt, doe dat dan goed/origineel. Ik draag mijn bril met trots en kan me mezelf ook moeilijk voorstellen zonder. Om de twee tot drie jaar wissel ik van snoet en deze zomer mag het weer. Hoera!
Het begon allemaal toen ik een jaar of 15 was en op zoek ging naar een vervanger voor mijn Harry Potter model. Ik denk dat ik samen met mijn mama alle winkels rond Lummen gedaan heb en op het einde van de dag kwamen we waar we moesten zijn: bij Ilse Gerard in Beringen.
We kochten er toen een klein vierkant model van Theo in het knaloranje. Ik ben nu vijf brillen verder en kijk alweer uit naar de dag dat ik er mag gaan passen. Ik zou ze allemaal op een rijtje willen zetten, maar ik vind niet van alles direct een foto, dus krijgen jullie er drie.
