20 september 2011 | meegemaakt, schoonschrift |
Het was de donderdag van Pukkelpop. Ik stopte vroeger met werken, dolblij dat ik naar de Foo Fighters mocht, en haastte me richting station. Een groepje van drie, jonge, hippe gasten stond alvast op perron 1 te wachten: zonnebril op de neus, sigaret in de hand, tent op de rug.
En toen kwam hij. Een schril contrast met de vlotheid van die anderen. Zijn kousen tot aan zijn knien opgetrokken, een fluo hesje over zijn te grote flanellen hemd, zijn massieve hoofd dat zwaar heen en weer wiegde. Iemand van het nmbs-personeel bracht zijn ticket: “Ga je naar Pukkelpop?” “Jaa,” antwoordde hij gulzig, “zoals elk jaar!”
Het was vrijdagavond eer ik me hem herinnerde en lichtjes ongerust werd of hij het wel gered had. Hij leek me zo alleen.
Net zag ik hem opnieuw, aan het station in Mechelen. Ik kon wel janken van geluk.
19 augustus 2011 | meegemaakt, schoonschrift |
Allemaal goed en wel, de kracht van sociale media en #hasselthelpt enzo, maar daar hadden de kinderen die vanavond in mijn auto kropen nu eens net niks aan. Met gsm operatoren die tekort schoten en een gebrek aan organisatie vanuit politie. Nergens werd gezegd dat de Kempische Steenweg afgesloten was, er stond geen politie toen het druk werd op het kruispunt van de steenweg en de grote ring om het verkeer te regelen, zodat de nooddiensten vlot over het oranje knipperende kruispunt konden.
We reden – om toch maar iets te doen – richting Kempische Steenweg binnen de grote ring en probeerden groepjes jongeren te helpen:
- 3 kregen eventjes schuilplaats en vonden al snel hun ouders
- 5 kregen een lift naar het station van Hasselt, waar hun ouders hen zouden oppikken
- 2 kregen een lift naar het Leopoldplein, waar hun ouders hen zouden oppikken
- 3 kregen een lift naar het station van Sint Truiden
Geen van hen had vlot contact met de buitenwereld, niet via gsm, laat staan op een smartphone of via de radio. Ze wisten vaak niet wat er echt aan de hand was. Voor meer dan de helft was het hun eerste keer op het festival (twee van hen durfden amper in de auto stappen bij vreemden).
Wie twitter en een smartphone ter beschikking had of ginds was met een auto, is oud genoeg om z’n plan te trekken. Degenen die langs de weg achter bleven wisten van niets en waren blij met onze lift.
Het was niet veel, maar alle beetjes helpen…
