Ge hebt zelf FOMO

Ik heb geen FOMO (wat een ellendig woord zeg).

Nodig me uit voor een feestje, super dankjewel, maar als ik geen zin heb, heb ik geen zin.
“Maar ge gaat echt iets missen.” “Bwa, dat zal wel meevallen.”

De laatste mode, het nieuwste keukensnufje. Ge moogt het hebben.
Ik ben al lang niet de hipste, nieuwste, coolste, … en dat is best ok.

Maar wat blijkt, op trage decemberdagen?

Ik heb keihard FOMO (nog steeds een belachelijk woord, maar kom).

Alle boeken die ik dit jaar niet las, de vele podcasts die ik niet luisterde.
De massa ongelezen ‘zalige nieuwsbrieven’ in mijn inbox.
De (momenteel) 47 tabbladen in Chrome op mijn gsm en 29 op mijn computer.
Handgeschreven briefjes ’to do’ en lijstjes ‘leuke dingen’ in Evernote.  

Ik dacht dat ik dat allemaal ergens had, want “zo interessant, zeg” en “wauw, daar moet ik me zeker eens in verdiepen” en “keihandig voor wanneer het cadeautjestijd is, dat moet ik bijhouden”. En da’s allemaal waar.

Maar jongens, blijkt dat die dingen ook gewoon allemaal op mijn mentale ’to do’ list geslopen zijn. En dat lijkt me nu net niet de bedoeling.

Ik zeg en voel al maanden ‘dat het wat veel’ is. Veel werk, veel kinderen, veel shizzle, veel vermoeidheid, … (No shit, Sherlock. Wat. Een. Jaar.)
Maar al die onbenutte mogelijkheden maken dus mee dat ‘veel’. 

Enkele weken geleden hoorde ik Anouck in Werk & Leven vertellen dat ze het einde van het jaar ging gebruiken om af te ronden, dingen af te werken.

Mind. Blown.

Dat dat een optie was! Projecten afronden, afwerken, tabbladen sluiten en meedeinen op het ritme van de donkerste maand van het jaar. 

Dus dat is nu nog de enige ’to do’. 

En wie weet sluit ik straks wel gewoon al die tabbladen, gooi ik meteen 1000 ongelezen mails weg. Daag.

(omg, ik word er nu al nerveus van)