Gisteren las ik bij Kelly dat ze meedoet aan “40 dagen bloggen”. Wel ja, dacht ik. Dat is het! Dus ik schreef mij gisterenavond in en begin er een dag te laat aan. Want een baby met een sprongetje besliste dat er gisterenavond nog nul tijd was om even rustig te gaan zitten en dit te typen.

Op deze blog stond al weer een jaar niets. Niet omdat ik niet wil schrijven, maar omdat ik niet durf. Elke f*cking keer opnieuw. “40 dagen bloggen” wordt dus een hele uitdaging, waarschijnlijk een heuse confrontatie met mezelf en hopelijk leer ik er wat uit. Dat schrijven gewoon plezant is bijvoorbeeld (dat weet ik eigenlijk al) en dat het niet uitmaakt of iemand dat leest en goed vindt (hoewel dat wel leuk zou zijn natuurlijk).

In het afgelopen jaar gebeurde er wel wat. Hence de #Ot en de babyspam op mijn Instagramaccount. Gaat dat hier nu de hele tijd over baby’s gaan? Hopelijk niet. Maar ik moet nog wel wat kwijt over een kindje krijgen voor de eerste keer. En nu ik nog in zwangerschapsverlof ben, is mijn wereld nog niet zo heel veel groter dan die baby. Maar op 9 maart ga ik terug aan de slag. Dus dan gaat de wereld terug wat breder open. Bovendien start het moestuinseizoen bijna terug. Hoera!

Dus nu zijn we vertrokken en zoek ik nog snel een foto voor hierboven voordat Ot helemaal wakker is.