De kogel is door de kerk. Geen koor meer voor mij. Voor de eerste keer in pakweg 20 jaar zal ik geen muziek meer maken in groep. (In de auto houdt niemand me tegen.)
Hoe hard ik het zal missen, valt nog te bekijken. En als het te hard kriebelt of pijn doet, zal ik wel een uitlaatklep vinden. Maar voorlopig ben ik dus achter de schermen te vinden en daar kijk ik minstens zo hard naar uit.
Ik ga de nieuwe Amuse show in elkaar steken (met een heus team mensen uiteraard). We gaan nummers kiezen, volgorde bepalen, overgangen zetten, over licht beslissen en kostuums, de inkleding van de zaal, affiches en flyers. Alles wat met de show te maken heeft! Dat is bijna het spannendste wat er in jaren op mij is afgekomen. Waarschijnlijk ook het leukste, want ik doe niets liever dan mooie projecten bedenken, concepten uitwerken en beelden scheppen. In mijn hoofd ziet het er alvast fantastisch uit.
Voor wie zich afvraagt wat we zoal doen: de komende weken lost Artbij telkens een ander nummer uit de show van dit jaar. Hier alvast Jump.
