Dat is wat ik ervaar. Onrust.
Het is een uiterst ambetant gevoel, het doet zelfs een beetje pijn.
Dan wil ik knutselen, puzzelen, schrijven, iets ‘creëren’ en ik barst bijna uit mijn vel.
Alleen weet ik niet hoe, of wat, of waar en zeker niet waarmee. Want ik heb geen knutselspullen en alles rond mij houdt me tegen.
Mijn linkerkant houdt me tegen; dat leerde ik vorige week. Hij liet me dit zien en ik was compleet verslagen.
Twee weken geleden had ik immers “The Artist’ Way” terug bovengehaald, precies op tijd.
Het komt stilletjes samen, misschien wat zweverig en zeemzoet, maar dat is dan maar zo: rechterkanten, energiestromen, Dobby de huiself.
Deze vond ik zelf en die past er perfect in!
En dat moet het dan uiteindelijk allemaal wat beter maken zeker *hopeful*
